Domowa kardiotokografia w opiece nad ciążami wysokiego ryzyka. Zastosowanie i zadowolenie pacjentek.

Abstrakt

Wprowadzenie

Około 15% ciąż wiąże się z powikłaniami wymagającymi szczególnego monitorowania. Postęp technologiczny spowodował, iż domowa kardiotokografia wyłoniła się jako potencjalna alternatywa dla tradycyjnych metod, pozwalając na zmniejszenie stresu oraz wyzwań logistycznych związanych z opieką w placówkach medycznych. Niniejsze badanie miało na celu sprawdzenie, czy przenośne urządzenie KTG jest w stanie zbierać dane w sposób umożliwiający dokładną interpretację wyników, a także ocenę satysfakcji pacjentek oraz ich komfortu fizycznego i emocjonalnego podczas procesu monitorowania ciąży.

Metody

Niniejsze badanie retrospektywne obejmowało 32 kobiety w ciąży wysokiego ryzyka, które samodzielnie wykonały łącznie 581 badań przy użyciu przenośnego urządzenia do kardiotokografii Pregnabit Pro (Nestmedic, Polska). Dodatkowo, uczestniczki zostały poproszone o ocenę swoich doświadczeń w ramach kompleksowego badania ankietowego.

Wyniki

W 95,7% badań udało się pomyślnie zgromadzić wszystkie istotne informacje diagnostyczne. Pacjentki oceniły rozwiązanie bardzo pozytywnie, zauważając, że monitorowanie ciąży w warunkach domowych może znacząco poprawić ich doświadczenia związane z ciążą. Znaczna większość preferowała tę metodę zamiast tradycyjnych wizyt w placówkach medycznych.

Dyskusja

Niniejsze badanie wskazuje, że domowa kardiotokografia stanowi realną i chętniej wybieraną przez pacjentki metodę monitorowania ciąż wysokiego ryzyka. Uzyskane wyniki podkreślają istotną rolę technologii w opiece prenatalnej, wspierając dążenie do bardziej dostępnych, skoncentrowanych na pacjentce i potencjalnie bardziej ekonomicznych rozwiązań medycznych.

Słowa kluczowe: tele-KTG; domowe-KTG; telemedycyna; kardiotokografia; ciąża wysokiego ryzyka; opieka zorientowana na pacjenta; powikłania ciąży

Wprowadzenie

Większość ciąż przebiega bez powikłań, jednak u około 15% kobiet ciężarnych rozwijają się stany, które mogą wpływać na zdrowie matki lub płodu. Ciąża wysokiego ryzyka jest definiowana jako stan, w którym obecne są czynniki matczyne lub płodowe mogące niekorzystnie wpłynąć na przebieg ciąży. Kobietom ze zdiagnozowanymi powikłaniami ciąży zaleca się częstsze wizyty kontrolne oraz zintensyfikowane monitorowanie parametrów matczynych i płodowych.

Dokładna ocena tych parametrów jest możliwa dzięki badaniom takim jak kardiotokografia (KTG), które często wymagają długotrwałej hospitalizacji lub regularnych wizyt w poradniach specjalistycznych. KTG jest powszechnie stosowaną metodą diagnostyczną służącą do oceny dobrostanu płodu. Badanie jest bezbolesne, nieinwazyjne i nie wiąże się z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych zarówno dla pacjentki, jak i dla płodu.

Badanie KTG obejmuje monitorowanie częstości rytmu serca płodu za pomocą głowicy ultradźwiękowej Dopplera (część kardiologiczna) oraz monitorowanie skurczów macicy przy użyciu tokodynamometru (część tokograficzna). Często, badanie wykonywane jest równocześnie z monitorowaniem rytmu serca matki w celu prawidłowego rozróżnienia zapisów. Klasyczny aparat KTG to urządzenie stacjonarne, dlatego badania kontrolne były dotychczas przeprowadzane wyłącznie w wyspecjalizowanych placówkach medycznych lub oddziałach perinatologicznych.

Postęp technologiczny w zakresie mobilnych urządzeń medycznych sprawił, że hospitalizacja celem wykonania badania KTG nie jest już konieczna. Hospitalizacja jest często niepożądana, gdyż pacjentki z ciążą wysokiego ryzyka zgłaszają w jej trakcie nasilenie lęku, obniżenie samooceny oraz pogorszenie funkcjonowania życia rodzinnego. Czynniki takie jak pobyt w obcym środowisku, rozłąka z rodziną czy konieczność organizacji opieki nad dziećmi dodatkowo potęgują stres. Opieka prenatalna realizowana w warunkach domowych nie tylko zmniejsza konieczność częstych wizyt w placówkach medycznych, poprawiając w ten sposób dostęp do opieki zdrowotnej i redukując koszty opieki medycznej, ale także poprawia kwestię związaną z przestrzeganiem harmonogramu badań oraz wzmacnia zaangażowanie pacjentek w proces monitorowania ciąży.

Celem niniejszego retrospektywnego badania była ocena, czy u pacjentek z ciążą wysokiego ryzyka wykorzystanie przenośnego urządzenia KTG umożliwia zebranie danych niezbędnych do prawidłowej interpretacji i stanowi alternatywę dla tradycyjnych badań przeprowadzanych w trakcie hospitalizacji. Ponadto, naszym celem było ustalenie, w jakim stopniu pacjentki akceptują domowe KTG oraz, czy ma ono potencjalny wpływ na ich fizyczny i emocjonalny komfort podczas procesu monitorowania ciąży.

Metody

Projekt badania i uczestnicy

Niniejsze badanie retrospektywne obejmowało 32 kobiety w ciąży wysokiego ryzyka, które samodzielnie przeprowadziły 581 badań przy użyciu przenośnych urządzeń KTG w okresie od stycznia do czerwca 2023 roku. Do badania zakwalifikowano kobiety w wieku 18 lat i starsze, w ciąży pojedynczej (≥32+0 tydzień ciąży), które wymagały monitorowania parametrów matczynych lub płodowych z powodu jednego (lub więcej) z następujących powodów: ciąża z ograniczeniem wzrostu płodu, przewlekłe lub ciążowe nadciśnienie tętnicze, cukrzyca przedciążowa oraz cukrzyca ciążowa. Dodatkowo, do badania włączono jedynie pacjentki, które były w stanie samodzielnie przeprowadzić badanie KTG w warunkach domowych po otrzymaniu instrukcji od położnej. Kryteria wykluczenia obejmowały pacjentki wymagające hospitalizacji lub podtrzymania funkcji życiowych, posiadające przeciwwskazania do wykonania badania KTG, alergie na żel ultradźwiękowy lub lateks, obecność aktywnego implantu medycznego oraz zmiany skórne lub rany w miejscu kontaktu urządzenia KTG z ciałem pacjentki.

Wszystkie uczestniczki zostały szczegółowo poinformowane o badaniu i wyraziły pisemną zgodę na udział.

Procedury i urządzenia

Badania KTG były przeprowadzane przy użyciu urządzenia Pregnabit Pro (Nestmedic, Polska), zintegrowanego z systemem telemedycznym Pregnabit Cloud (Rys. 2). Urządzenie wykorzystuje dwa oddzielne pasy – jeden przyłączony do czujnika ultradźwiękowego Dopplera, a drugi do czujnika tokodynamometru. Urządzenie wyposażone jest w zintegrowany pulsoksymetr do rejestrowania rytmu serca matki. Pacjentki były odpowiedzialne za samodzielne umieszczanie wszystkich trzech czujników.

W ramach rutynowej opieki prenatalnej w naszej placówce medycznej, pacjentki zachęcano do zapisania się do programu monitorowania KTG w warunkach domowych. Zainteresowane pacjentki otrzymywały od swojego ginekologa kod QR, który kierował je na stronę internetową Pregnabit Pro, gdzie wypełniały formularz z danymi osobowymi. Personel medyczny z centrum monitorowania KTG nawiązywał kontakt z uczestniczkami, zakładał konta pacjentów i udzielał szczegółowych instrukcji dotyczących przeprowadzania badań KTG w domu. Następnie kurier dostarczał urządzenia Pregnabit Pro do domów pacjentek. Pacjentki otrzymywały także pisemną instrukcję obsługi oraz film instruktażowy wgrany w urządzenie, który przedstawiał jak prawidłowo przygotować się do badania i je przeprowadzić. Dostęp do urządzenia, systemu oraz wiedzy medycznej personelu był zapewniony pacjentkom bezpłatnie.

Pacjentki korzystały z urządzenia przez cały czas od momentu zapisania się do programu, aż do momentu porodu. Zostało im zalecone codzienne wykonywanie badań, jednak bez konieczności przestrzegania ściśle określonego harmonogramu czasowego. Badania KTG były przeprowadzane w sesjach trwających 30 minut. W przypadku utraty sygnału z któregoś z komponentów urządzenia, urządzenie miało możliwość automatycznego przedłużenia czasu trwania sesji lub całkowitego jej przerwania i zażądania powtórzenia badania. W ramach analizowanych zapisów KTG wyznaczono 20-minutowy przedział czasowy, który podlegał następnie ocenie. Dane osobowe pacjentek zostały zanonimizowane, a urządzenie automatycznie przesyłało pełen zapis badania za pośrednictwem zintegrowanego systemu celem dokonania oceny. Wyniki badań były niezależnie analizowane przez dwie wykwalifikowane położne oraz specjalistę ginekologa zgodnie z wytycznymi National Institute for Health and Care Excellence (NICE) oraz Międzynarodowej Federacji Ginekologii i Położnictwa (FIGO).

Po każdym badaniu pacjentki otrzymywały powiadomienie SMS zawierające wyniki badania oraz dalsze wskazówki. W przypadku nieprawidłowego zapisu lub konieczności powtórzenia badania, personel medyczny kontaktował się z pacjentką telefonicznie. Pacjentki miały możliwość skontaktowania się z lekarzem prowadzącym lub personelem centrum monitorującego w przypadku jakichkolwiek pytań lub wątpliwości. Aby zapewnić bezpieczeństwo wszystkim uczestnikom, podczas cotygodniowych wizyt kontrolnych w placówce medycznej, pacjentki miały wykonywane dodatkowe badania KTG przy użyciu stacjonarnego urządzenia, które następnie były oceniane przez ginekologa (Rys. 3). Ginekolog nadzorujący ciążę miał dostęp do wszystkich badań przeprowadzonych przez pacjentki przy użyciu urządzenia Pregnabit Pro i na podstawie zebranych danych podejmował decyzje dotyczące dalszych zaleceń dla pacjentki aż do momentu hospitalizacji.

Po zakończeniu okresu monitorowania, pacjentki, które spełniały kryteria kwalifikacji, zostały zaproszone do udziału w badaniu retrospektywnym wykorzystującym zebrane dane. Udzielono wyczerpujących informacji na temat badania, a osoby wyrażające zainteresowanie uczestnictwem złożyły pisemną, świadomą zgodę. Następnie pacjentki biorące udział w badaniu zostały poproszone o udzielenie opinii na temat procesu monitorowania ciąży poprzez wypełnienie rozbudowanej ankiety, w której opisywały szczegółowo swoje indywidualne doświadczenia związane z badaniami KTG w warunkach domowych oraz hospitalizacją.

Rezultaty

Głównym celem projektu była ocena możliwości wykonywania badań KTG przy użyciu przenośnego urządzenia. Wymagało to ustalenia, czy sygnały zarejestrowane przez urządzenie zawierały niezbędne elementy do precyzyjnej interpretacji badania KTG. Ocena była oparta na protokole (liście pytań) definiującym kolejne etapy oceny dobrostanu płodu: detekcja rytmu serca płodu, detekcja rytmu serca matki, rejestracja ruchów płodu, identyfikacja aktywności skurczowej macicy, obserwacja oscylacji, ocena zakresu zmienności oscylacji oraz określenie wartości rytmów serca matki i płodu. Badanie uznano za możliwe do wykonania, gdy grupa trzech specjalistów jednomyślnie potwierdziła, iż zapis zawierał wszystkie elementy sygnału niezbędne do interpretacji.

Samopoczucie pacjentek oraz ich akceptacja domowego KTG stanowiły odrębny element badawczy pracy, oceniany na podstawie przeprowadzonej ankiety. Pytania w ankiecie zostały sformułowane w taki sposób, aby ustalić jak kobiety w ciąży postrzegały nową metodę monitorowania ciąży. Pytania obejmowały ocenę łatwości samodzielnego wykonywania testów w warunkach domowych, ocenę potrzeby kontaktu pacjentki z personelem medycznym centrum monitorującego, porównanie poziomu komfortu fizycznego między badaniami KTG wykonywanymi w domu a badaniami w placówce medycznej, a także ocenę potencjalnego zwiększenia poczucia bezpieczeństwa i komfortu psychicznego wynikającego z codziennych badań KTG w warunkach domowych.

Analiza danych

Przeprowadzono analizę danych na każdym etapie. Odpowiedzi na pytania otwarte zawarte w ankiecie zostały uporządkowane w transkrypcje przy użyciu kategorii kodowania otwartego, przypisanych do fragmentów tekstu. Artykuł został przygotowany zgodnie z wytycznymi listy kontrolnej SQUIRE.

Etyka

Protokół badania został zatwierdzony przez Komisję Bioetyczną Okręgowej Izby Lekarskiej we Wrocławiu (numer referencyjny badania 4/BNR/2023).

Wyniki

32 pacjentki, które wyraziły zgodę na udział w badaniu, wykonały samodzielnie łącznie 581 badań KTG w warunkach domowych. Średni wiek pacjentek wynosił 32 lata (23 do 42 lat). 15 (47%) pacjentek było w pierwszej ciąży, 10 (31%) w drugiej, 2 w trzeciej, 2 w czwartej, 2 w piątej i 1 w szóstej. Kryteria włączenia obejmowały wewnątrzmaciczne ograniczenie wzrostu płodu (16 [50%]), cukrzycę ciążową (15 [47%]) oraz nadciśnienie tętnicze (9 [28%]). Istotnym spostrzeżeniem jest fakt, że u niektórych pacjentek wykazano obecność wielu czynników ryzyka prowadzących do wysokiego zagrożenia w przebiegu ciąży. Mediana wieku ciążowego pacjentek włączonych do badania wynosiła 34 tygodnie, a mediana czasu trwania uczestnictwa w badaniu wynosiła 20,5 dnia (średnia: 23,6 dnia). W tym czasie pacjentki wykonały średnio 18,2 badania (mediana 13,5 badań). Tylko jedna pacjentka przeprowadzała mniej niż jedno badanie co drugi dzień. Wszystkie 32 pacjentki zakończyły ciążę udanym porodem.

W ramach 581 badań KTG wykonanych w warunkach domowych i zatwierdzonych przez urządzenie, w większości przypadków, bo aż w 556 (95,7%), zapis zawierał pełen zestaw wymaganych do oceny elementów zgodnie z protokołem, co zostało jednomyślnie potwierdzone i uznane przez wszystkich trzech specjalistów. Rytm serca płodu został wykryty we wszystkich 581 badaniach, a rytm serca matki – w 580 badaniach (99,8%). Ruchy płodu zostały zarejestrowane w 579 badaniach (99,7%). Aktywność skurczową macicy zarejestrowano w 559 badaniach (96,2%), wskazując na nieznacznie podwyższony wskaźnik błędu. Oscylacje były obecne we wszystkich 581 badaniach, przy czym zakres zmienności oscylacji był możliwy do oceny we wszystkich wykonanych badaniach. Wartości rytmów serca matki i płodu zostały zarejestrowane w 580 badaniach (99,8%), a tylko w jednym przypadku nie udało się wykryć rytmu serca matki. Właśnie to badanie KTG było jedynym przypadkiem, w którym nie spełniono więcej niż jednego kryterium wymaganego do przeprowadzenia pomyślnego badania. W 54 przypadkach (9,3%) urządzenie samodzielnie wydłużyło czas badania, zapewniając w ten sposób odpowiednią ilość czasu na rejestrację wszystkich niezbędnych danych.

Po zakończeniu badań pacjentki wypełniły ankiety dotyczące ich doświadczeń z domowym KTG. Wyniki ankiety przedstawiono w Tabeli 1. W pierwszym pytaniu pacjentki zostały poproszone o ocenę swojej zdolności do samodzielnego przeprowadzenia badania KTG po odbyciu szkolenia telefonicznego lub wideo. Wśród respondentek 31 kobiet (96,9%) zgłosiło brak trudności z wykonaniem badania, podczas gdy jedna pacjentka (3,1%) zaznaczyła konieczność skorzystania z pomocy położnej w centrum monitorującym. Następnie uczestniczki zostały poproszone o ocenę, w skali od 1 do 10, swojej umiejętności wykrywania rytmu serca płodu za pomocą urządzenia (gdzie 10 oznacza pełną biegłość). Mediana oceny wyniosła 9 (średnia 8,5), przy czym 10 kobiet oceniło swoją biegłość najwyższą oceną 10, osiem kobiet oceniło ją na 9, sześć na 8, pięć na 7, dwie na 6, a jedna pacjentka wybrała ocenę 5. 25 (78,1%) uczestniczek uznało, że badania KTG przebiegały bez zakłóceń. W ankietach 25 pacjentek (78,1%) wyraziło opinię, że badania KTG zostały przeprowadzone bez zakłóceń. Pacjentki, które zgłosiły inaczej, wskazały przyczyny takie jak częsta utrata sygnału, trudności w lokalizacji rytmu serca płodu z powodu licznych ruchów płodu oraz problemy techniczne. Piętnaście uczestniczek (46,9%) zgłosiło przypadki, w których musiały powtórzyć badanie KTG z powodów technicznych. Wymienione przyczyny obejmowały wielokrotną utratę sygnału (zgłoszoną przez 12 pacjentek, 37,5%), rozładowanie urządzenia (2 pacjentki, 6,3%) oraz awarię urządzenia (1 pacjentka, 3,1%). Konieczność kontaktu z położną w centrum monitorującym wskazały jedynie dwie uczestniczki (6,3%). Jedna z pacjentek zgłosiła awarię urządzenia, natomiast druga napotkała problemy z zalogowaniem się do systemu telemedycznego.

Większość pacjentek (30 uczestniczek, 93,8%) wyraziła preferencję dotyczącą samodzielnego przeprowadzania badań KTG w domu, zamiast wykonywania ich w ośrodku medycznym, a tylko dwie kobiety (6,3%) wybrały tę drugą opcję. W następnej części ankiety pacjentki odpowiedziały na szereg pytań zamkniętych (tak/nie). Wyniki przedstawiają się następująco: 28 kobiet (87,5%) czuło się komfortowo i bezpiecznie podczas badań, żadna z kobiet (0%) nie stwierdziły, że nie miały odpowiedniego nadzoru ze strony personelu medycznego podczas badań, 23 kobiety (71,9%) czuły się wspierane i otoczone opieką przez położną i lekarza, żadna z kobiet (0%) nie czuła, że została bez opieki, 13 kobiet (40,6%) wskazało, że oszczędziły czas, unikając podróży do placówki medycznej na badanie, przy czym tylko 3 kobiety (9,4%) wyraziły preferencję dla badań stacjonarnych, 4 kobiety (12,5%) zadeklarowały, że za każdym razem odczuwały stres podczas samodzielnego przeprowadzania badania, żadna z kobiet (0%) nie uznała przygotowań do badania za czasochłonne lub skomplikowane, a 10 kobiet (31,3%) doceniło możliwość samodzielnego badania w domu, bez konieczności odwiedzania szpitala lub gabinetu. Pacjentki zostały także zapytane o napotkane trudności w trakcie procesu monitorowania. Większość, bo 22 kobiety (68,8%), odpowiedziały, że nie napotkały trudności. Siedem kobiet (21,9%) wskazało trudności w prawidłowym umiejscowieniu sondy Dopplera w celu dokładnego pomiaru rytmu serca płodu. Pozostałe trzy kobiety wskazały na trudności w dostępie do systemu telemedycznego lub problemy z prawidłowym umieszczeniem tokodynamometru. Pacjentki zostały zapytane, czy istnieją jakiekolwiek czynniki, które mogłyby poprawić ich komfort podczas badań KTG w warunkach domowych. Tylko trzy (9,4%) odpowiedziały twierdząco, sugerując poprawę czułości sondy Dopplera. Pacjentki zostały także zapytane, jak bardzo prawdopodobne jest, że polecą monitorowanie KTG w warunkach domowych innym lub zdecydują się na nie w swojej następnej ciąży. Wszystkie 32 pacjentki wybrały najwyższą ocenę „bardzo prawdopodobne” spośród pięciu dostępnych opcji. Ponadto wszystkie pacjentki potwierdziły, że samodzielne przeprowadzanie badań KTG było dla nich łatwe, a nie trudne. Żadna z uczestniczek nie zadeklarowała potrzeby uzyskania dodatkowych wyjaśnień dotyczących metody przeprowadzania testu poza udostępnionymi materiałami.

Dyskusja

W niniejszym badaniu retrospektywnym, które stanowi jedno z nielicznych badań dotyczących samodzielnego przeprowadzania badań KTG w warunkach domowych, oceniono wykonalność oraz akceptację pacjentek względem badań KTG w domu w przypadkach ciąż wysokiego ryzyka.

Możliwość przeprowadzenia badań KTG za pomocą przenośnego urządzenia

Monitorowanie ciąży w warunkach domowych zostało już wcześniej opisane jako bezpieczne dla większości pacjentek, w tym pacjentek z komplikacjami związanymi z ciążą. Poza korzyściami psychologicznymi, monitorowanie ciąży w warunkach domowych okazało się o wiele tańszą opcją, z szacowanymi oszczędnościami wynoszącymi 40–50% w porównaniu z hospitalizacjami. Mimo zalet, przejście z opieki szpitalnej na opiekę domową budzi stałe obawy wśród pacjentek i lekarzy. Kluczowe obawy obejmują potencjalną konieczność natychmiastowej interwencji medycznej, ryzyko opóźnionej diagnozy powikłań położniczych, brak możliwości zapewnienia bezpiecznego zakwaterowania poza szpitalem, zmniejszoną współpracę kobiety ciężarnej oraz brak gwarancji odpowiedniego monitorowania w warunkach domowych.

Pacjentki wykazywały dużą współpracę podczas przeprowadzania badań. Większość pacjentek przestrzegała rutyny codziennego lub co drugiego dnia przeprowadzania badań. Taka regularność może być uznana za istotny wskaźnik wysokiej zgodności, zwłaszcza że nie była to wymagana cecha włączania do badania.

Dane z 581 badań KTG w warunkach domowych prezentowały wysoką skuteczność (95,7%) rejestracji wszystkich niezbędnych sygnałów diagnostycznych do dokładnej oceny zdrowia płodu i matki, co rozwiewa istniejące wątpliwości dotyczące wykonalności i niezawodności samodzielnie wykonywanego monitorowania prenatalnego. Główną przyczyną nieudanych badań KTG była niemożność wykrycia aktywności skurczowej macicy w całym okresie trwania badania. Trudności w wykrywaniu aktywności skurczowej macicy są prawdopodobnie związane z utratą sygnału głowicy podczas badania, co może wynikać z kilku czynników. Prawdopodobną przyczyną jest niewłaściwe umiejscowienie głowicy tokodynamometru na brzuchu, co jest kluczowe dla dokładnego rejestrowania sygnału.

Pomiar rytmu serca matki opiera się całkowicie na pulsoksymetrze, który rejestruje i zapisuje go w czasie rzeczywistym. Jedyny przypadek nieudanego wykrycia i oceny rytmu serca matki był prawdopodobnie wynikiem nieprawidłowego umiejscowienia pulsoksymetru lub awarii głowicy. Rzadkie przypadki nierozpoznanych ruchów płodu mogą wynikać z podobnych trudności technicznych, chociaż warto zauważyć, iż w tych przypadkach kobiety nie zgłaszały obecności ruchów płodu podczas badania. Co istotne, w żadnym badaniu nie stwierdzono jakichkolwiek braków, które uniemożliwiłyby pełną ocenę rytmu serca płodu, jak również obserwowanych oscylacji i zmienności oscylacji. Z uwagi na fakt, iż urządzenia zostały zaprogramowane na wydłużenie badania w celu uchwycenia ciągłego zapisu rytmu serca płodu, przedłużenie rejestracji umożliwiło skuteczne zakończenie tej części monitorowania.

Wyniki naszych badań kwestionują sceptycyzm związany z przejściem pacjentek z ciążą wysokiego ryzyka z opieki szpitalnej na opiekę domową. Dane wskazują na możliwy kierunek zmian w stronę bardziej dostępnej i zorientowanej na pacjentki opieki prenatalnej, wykorzystującej postęp technologiczny do utrzymania wysokich standardów bezpieczeństwa i skuteczności poza tradycyjnymi placówkami medycznymi.

Akceptacja i samopoczucie pacjentek w trakcie stosowania domowego KTG

Systemy domowej opieki prenatalnej były wcześniej opisywane jako rozwiązania zwiększające zaangażowanie pacjentek w proces opieki medycznej, co sprzyja ich większej autonomii, a tym samym prowadzi do większej satysfakcji i lepszego przestrzegania zaleceń personelu medycznego. Taka sytuacja jest często przypisywana znacznie niższemu poziomowi lęku w porównaniu z hospitalizacjami. Wyniki niniejszego badania, zaprezentowane w Tabeli 1, są zgodne z tymi koncepcjami, odzwierciedlając podobne wzorce i obserwacje.

Badanie KTG w warunkach domowych, mimo że jest procedurą medyczną, która może wywoływać niepokój, wydaje się być mniej stresujące w porównaniu do badań przeprowadzanych w placówkach medycznych. Tylko niewielki odsetek uczestniczek zgłosił ciągły stres związany z badaniem przez cały okres trwania projektu. Co istotne, zastosowana metoda badania była uznawana za bezpieczną. Ponadto, pacjentki wskazywały na wyższy komfort podczas badań KTG w warunkach domowych w porównaniu do tych przeprowadzanych w placówkach medycznych. Często wymienianą zaletą była oszczędność czasu związana z eliminacją konieczności podróży do ośrodka medycznego. Taka elastyczność sprzyja częstszemu wykonywaniu badań, niż ma to miejsce w tradycyjnych ośrodkach położniczych. Dodatkowo, zapewnia dostępność badań dla pacjentek z niepełnosprawnościami lub przewlekłymi schorzeniami, takimi jak choroby nowotworowe.

Zdecydowana większość pacjentek preferowała badania KTG przeprowadzane w warunkach domowych zamiast w placówce medycznej. Wszystkie pacjentki pozytywnie oceniały swoje doświadczenia z domowym badaniem KTG, jednogłośnie polecając tę metodę innym pacjentkom i wyrażając wysokie prawdopodobieństwo jej zastosowania w przyszłych ciążach. To świadczy o wysokim poziomie satysfakcji pacjentek z rozwiązania opartego na opiece domowej, podkreślając, iż metoda ta nie tylko spełnia, ale może nawet przewyższyć możliwości opieki i wsparcia oferowane w tradycyjnych placówkach klinicznych. Co ciekawe, tylko około jedna trzecia uczestniczek wyraziła chęć samodzielnego przeprowadzania wszystkich badań bez konieczności wizyt w placówce medycznej. Sugeruje to, że większość pacjentek traktuje okazjonalne badania w placówce medycznej jako niezbędną część swojej opieki położniczej, co może wynikać z potrzeby bezpośredniego kontaktu z personelem medycznym lub obaw związanych z nowością procedury.

Przeprowadzając badanie, obawiano się, że pacjentki mogą mieć poczucie, iż nie będą w stanie wykonać badania samodzielnie. Jednak te obawy okazały się w dużej mierze nieuzasadnione, ponieważ większość pacjentek oceniła swoją umiejętność w wykonaniu badania jako bardzo wysoką, a tylko dwie osoby wymagały dodatkowej pomocy. Chociaż większość pacjentek nie zgłaszała trudności w wykonywaniu badań, napotkane problemy przez pozostałe uczestniczki powinny być wzięte pod uwagę. Trudności związane z obsługą urządzenia i dokładnym umiejscowieniem głowicy Dopplera wskazują na konieczność zapewnienia niektórym pacjentkom bardziej kompleksowego przygotowania do samodzielnego przeprowadzania badań oraz konieczność wprowadzenia funkcji wsparcia w przypadku niepoprawnie przeprowadzonych badań. Prawie połowa uczestniczek zgłosiła przypadki, w których badanie KTG musiało zostać powtórzone z powodu problemów technicznych. W takich przypadkach urządzenie jest zaprogramowane na powtórzenie badania i nie przesyła pierwszych, nieudanych prób do centrum monitorującego. W konsekwencji te nieudane badania nie miały wpływu na ogólny odsetek interpretowalnych badań KTG.

Pozytywne opinie uczestniczek na temat łatwości użycia, komfortu i elastyczności wskazują na silną preferencję pacjentek dla rozwiązań opartych na monitorowaniu w warunkach domowych w porównaniu do tradycyjnych metod. Biorąc pod uwagę, że dostępność i satysfakcja pacjentek są uznawane za kluczowe czynniki zwiększające współpracę i przestrzeganie zaleceń, nowa technologia umożliwia bardziej niezawodne monitorowanie ciąż wysokiego ryzyka. Niniejsze badanie może mieć wpływ na toczącą się debatę na temat włączenia monitorowania KTG w warunkach domowych do standardowych praktyk opieki prenatalnej, gdzie zachowanie równowagi pomiędzy niezbędnym nadzorem medycznym, a dążeniem do samodzielności pacjentek jest wyzwaniem.

Ograniczenia

Ograniczeniem tego badania jest jego retrospektywne podejście, które jest podatne na błędy, szczególnie w zakresie doboru pacjentek. Dodatkowo, mała wielkość próby, wynikająca z ograniczonej liczby pacjentek spełniających kryteria włączenia, zmniejsza szanse na obserwację rzadkich wyników, co może wpłynąć na uogólnienie naszych wniosków. Dodatkowy błąd może wynikać z rekrutacji uczestniczek z jednej placówki medycznej, co może sugerować, że pacjentki pochodzą z podobnych środowisk geograficznych i społeczno-ekonomicznych. Może to ograniczyć różnorodność warunków, które są istotne dla szerokiego zrozumienia zastosowania naszych wyników w różnych populacjach.

Istotnym ograniczeniem jest również projekt badania, który obejmuje obserwację jednej grupy pacjentek badanych przy użyciu tego samego modelu urządzenia, bez stosowania grupy kontrolnej. Nasze wyniki są więc zależne od urządzenia Pregnabit Pro oraz systemu opieki nad pacjentkami, co rodzi pytania o możliwość wyboru innych technologii lub protokołów. Bez dalszych badań porównawczych nie można wykluczyć, że alternatywne urządzenia lub metody zbierania danych mogłyby dawać inne wyniki. Ponadto, badanie nie przedstawia ani nie analizuje wyników położniczych pacjentek, co stanowi poważne ograniczenie niniejszego badania.

Innym ograniczeniem jest poleganie na samodzielnym zgłaszaniu przez pacjentki wyników badań KTG oraz ankietach. Tego rodzaju zależność może negatywnie wpłynąć na spójność badania oraz na dokładność, z jaką odpowiedzi w ankiecie odzwierciedlają indywidualne perspektywy pacjentek. Ograniczenia te podkreślają konieczność ostrożnej interpretacji naszych wyników i wskazują obszary do poprawy w przyszłych badaniach.

Wnioski

Niniejsze badanie wykazuje, że KTG w warunkach domowych jest możliwe do oceny i może być wykorzystywane w ciążach wysokiego ryzyka. Domowe KTG dostarcza wszelkich danych niezbędnych do dokładnej oceny stanu zdrowia płodu poza placówką medyczną. Większy komfort i wygoda pacjentek dowodzi, że domowe monitorowanie może znacząco przyczynić się do rozwoju opieki prenatalnej, czyniąc ją bardziej elastyczną i dostępną dla kobiet z ograniczeniami wynikającymi z niepełnosprawności lub poważnych chorób. Wyniki naszego badania przemawiają za włączeniem domowego monitorowania KTG do standardowej opieki położniczej, dowodząc jego skuteczności w dostarczaniu opieki skoncentrowanej na pacjentce, przy zachowaniu efektywności kosztowej oraz jakości wyników.

_{^{Źródło: https://www.liebertpub.com/doi/10.1089/tmr.2024.0062}}